کد مطلب:36653 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105

اما برای آنكه جامعه از این اصل پیروی كند، چه شرایطی باید فراهم شود؟ اگر در جامعه ای به اصطلاح سراشیبی ثروت و قدرت وجود داشته باشد، یعنی ثروت و قدرت همیشه به جهت خاصی سر بخورند، در چنین جامعه ای امكان عملی كردن آن اصل نیست زیرا آن اصل به زبان ساده به ما می گوید كه اگر دوست داری چیزهایی را آسان به چنگ آوری، دوست داشته باش كه همان چیزها نیز آسان به چنگ دیگران درآید، اگر تو امكانات رفاهی و بهداشتی بیشتری داری، همین را نیز برای دیگران بخواه. لذا اگر نظامات اجتماعی بخواهند این خواسته ها را تحقق بخشند باید چنان سامان یابند كه همه ی مردم در مسابقه زندگی فرصت و امكانات مساوی داشته باشند. اگر از ابتدا مقدمات مسابقه به گونه ای ترتیب داده شود كه پیشاپیش معلوم باشد چه كسانی برنده اند، در این صورت آن اصل لگدمال شده است. البته سخن این نیست كه مردم را یكدست كنیم، این كار نشدنی است. سخن این است كه اجتماعی كردن این اصل مقتضیاتی دارد و نمی توان به مردم صرفا توصیه كرد كه چنان رفتار كنید. به همین دلیل بود كه در مغرب زمین وقتی این اصل به صورت یك نظام حقوقی در آمد سر از دموكراسی درآورد. به عبارت دیگر، اگر شما بخواهید این اصل را محور اعمالتان قرار دهید و بگویید هر چه بر من رواست، یا من از آن برخوردارم دیگران نیز باید از آن برخوردار شوند، آنگاه لا جرم در جامعه باید به تقسیم عادلانه ی قدرت و ثروت تن بدهید.

حضرت امیرالمومنین (ع) در دنباله همان اصل فرمودند كه:

لا تظلم كما لا تحب ان تظلم.

ظلم نكن همچنان كه نمی پسندی دیگران بر تو ستم روا دارند.